Tuvalet eğitimi çocuk gelişiminin önemli bir evresine denk gelmektedir. Bezden oturağa veya klozete geçiş yaparken, ebeveynler cocuklarından belkide ilk kez aleni bir şekilde kendilerini kontrol etmelerini isterler. Kontrol, her insanin gün içerisinde birçok konuda sıkça başvurduğu bir mekanizma olmakla birlikte, her bireyin ruhsal yapısının önemli ve düzenleyici bir öğesidir. Kendini, bir durumu veya ötekini farkında olarak ve olmadan kontrol etmek her bireyin içsel süreçlerinde bulunmaktadır. Bu mekanizma hem kişinin kendini korumasını sağlar hem de onu kısıtlayan, bazen zorlayan bir durumdur. İlk ilişkilerin kurulmasıyla oluşmaya başlayan bu iç dünya-dış dünya düzenleyicisi, tuvalet eğitimi esnasında kendini daha belirgin bir şekilde gösterir ve bu dönem itibariyle de pekişir. Bezden ayrılmak kimi çocuk için daha kolay, kimi başka çocuk içinse daha zordur. Bu, çoğunlukla, çocuğun içsel kontrol mekanizmalarının ne kadar güçlü olduğuyla ilgilidir. Bezden ayrılmakta yoğun zorluklar yaşayan çocuklar genelde kendilerini ve dış dünyayı kontrol edememe endişesini daha güçlü bir şekilde yaşamaktadırlar. Bunun için, bu süreç esnasında onlara yardımcı olmak, gelecek yaşamlarında da daha rahat olmalarına destek olacaktır.
Tuvalet eğitimine başlamadan önce çocuga, yapılacak olan değişiklikle ilgili bilgi verip, onun sorularını cevaplamaya hazır olmak gerekir. Başka bir deyişle, ebeveynin bu eylemi pis veya utanılacak bir şey olarak görmemesi oldukça önemlidir.
Çocuklar için, içlerinden çıkan « dışkıyı » görmemek veya onu kaybetmek oldukça korkutucu bir durumdur. Bu nedenle, ebeveynlerin sabırlı ve yaratıcı olmaları oldukça önemlidir. Eğer çocuk klozetten korkuyorsa (başta sıkça görülen bir durumdur), onu bu konuda zorlamayıp ilk aşamada oturakla başlanabilir. Oturağın nerede duracağını çocugun karar vermesi önemlidir. Ona bu imkan verildiği taktirde, oturağı korunaklı hissettiği bir yere yerleştirdiğini fark edeceksiniz. Bu da onun için, ilk rahatlatıcı etkiyi yaratacaktır.
Bez çıkartıldıktan sonra, kisa aralıklarla bezin tekrar takılıp çıkartılması uygun değildir; çocuğun kafasını karıştıracak olan bu değişkenlik, bir düzen oturtma yününde onu zorlayacaktır. Önemli olan, altına kaçırdığı taktirde, ona bunun olabileceği yönünde mesajlar vererek onu tedirginlikten uzak tutmaktır.
Dışkı ve idrara komik ve eğlenceli isimler takmak, çocukların kendi bedenlerini kabul etmelerine yardımcı olur. İçlerinden bir şeyin çıkıp gittiğini görmek onlar için kolay değildir ve bu nedenle, üstte de belirttiğim gibi, eylemin bitiminde yaptıkları şeye bakma ihtiyacı duyarlar. Sifonun çocuk tarafından çekilmesi de önemlidir ; “hadi bay bay, gidebilirsin” deme imkânı bulurlar bu şekilde ve içten çıkanla vedalaşma olanağı bulurlar. Eğer bunun için çocuğun boyu yetişmiyorsa, yanında bulunan ebeveyn onu kaldırıp yardımcı olabilir ve birlikte, sesli bir şekilde vedalaşılabilir.